Kamień księżycowy i szafir

Mój zodiakalny kamień - jak zresztą i srebro. Z jednej strony wydaje się takli szary, nieciekawy, z drugiej, po oprawieniu w srebro ożywa. Zauważyłam też, że jak moje naszyjniki noszę - kamienie nabierają blasku

Naszyjniki są mojego autorstwa, projekty własne. Informacje odnośnie kamieni są z internetu - nie są mojego autorstwa

Kamień księżycowy to minerał lśniący, perłowy, występujący w barwach: srebrnej, mlecznej, żółtawo-pomarańczowej, bladoniebieskiej. Bywa też bezbarwny.

Kamienie charakteryzują się specyficznym zjawiskiem świetlnym zwanym adularyzacją, występującym na wygładzonej, okrągławej powierzchni kamienia w postaci niebiesko połyskującego pasemka, które przesuwa się przy poruszaniu kamieniem. Niebieski połysk występuje, gdy kamień jest bezbarwny i prawie przezroczysty. Okazy takie uważa się za wyjątkowo cenne.

Kamień księżycowy to przede wszystkim emocje, płynność, empatia, przytulenie i zrozumienie.

To kamień bardzo "kobiecy", chyba najbardziej ze wszystkich z jakimi miałam do tej pory do czynienia.

Idealnie nadaje się do medytacji przy Księżycu, wtedy kiedy potrzebuję uspokojenia i wsłuchania się we własne emocje.

Zwany jest „kamieniem kochanków”. W wielu kulturach był uważany za kamień o wielkiej mocy magicznej.

Arabskie kobiety do dziś zaszywają kamienie księżycowe w sukniach, aby zapewnić sobie płodność i liczne potomstwo.

Wierzono, iż kamień księżycowy otwiera serce oraz pomaga w przyjmowaniu i dawaniu miłości.

Jest związany z boginią Dianą i, według legendy, osiąga największą moc w okresie od nowiu do pełni księżyca.

Noszenie go podnosi wdzięk i czar kobiety, 
natomiast mężczyźnie pomaga zrozumieć osobowość kobiety…

Uczy delikatności, opiekuńczości i miłości, wzmacnia intuicyjnie doświadczenie rzeczywistości – cechy tradycyjnie przypisywane kobietom.

Kamień księżycowy cudnie współgra z szafirem, 

jeden z modeli, które robiłam kilka lat temu:

A skoro już wspomniałam o tym kamieniu, 

to kilka zdjęć naszyjników:

Szafir można nazwać władcą i panem klejnotów, o którym ezoteryczna wiedza mówi, że jest w stanie leczyć i uszczęśliwiać ludzi. Tkwi w nim ukryta tajemnica „magnum magisterium” (kamienia mądrości), a okultyści nazywają szafir „kryształową pieczęcią niebios”.

Ten piękny kamień w kolorze jasno i ciemno błękitnym, poeci porównywali go do toni morskich i do głębi ciemnoniebieskich oczu kobiecych.

Podobno pochodzenie nazwy związane jest z wyspą Sapplicryne na Morzu Arabskim. Szafir jest więc uniwersalnym lekarstwem przeciwko wszelkiej niedoli człowieka. Dla ludzi, których wysiłki zdążają w kierunku rozbudowy sił ducha, szafir będzie najwierniejszym przyjacielem i mądrym doradcą, gdyż daje on czystość myśli, polot, zdolność cudownej intuicji, bezinteresowność, pokorę, wytrwałość w dążeniu do celu i pogodę ducha

Szafir bardzo często chroni przed nieszczęściem, 
zdradą, zasadzką i skrytobójstwem.

Jeżeli jednak nieszczęścia uderzające w człowieka są nie do odsunięcia szafir zdruzgotany jest swą bezsilnością – pęka lub traci przeczystą barwę nieba, staje się szary, przygasły, mętny.

www.uoli.pl