Coś z niczego, czyli sukienki dla lalek i inne takie

Jestem dzieckiem komuny...

Miało to swoje dobre i złe strony.

Nie było niczego w sklepach,

(patrz ocet, musztarda)

ale nikt nie chodził głodny ...

Ciuchy nosiło się do bóu, 

siostra, kuzynka, potem jeszcze się coś przeszyło,

tak samo z butami, a że nie były papierowe, wytrzymywały lata, potem się jeszcze do szewca zanosiło, by naprawił i "działały"...

Swetry przerabiało się kilka razy by mieć coś nowego...

(zdjęcia z internetu)

Nosiło się męskie marynarki po dziadku, szyło z niemowlęcych pieluch spódniczki ala'Madonna, nosiło się plastikową biżuterię...

ale nie o tym chciałam pisać,

tak na wspominki mi się wzięło, chyba się starzeję!

(powrót do dzieciństwa i zabawa lalkami - haha)

Jestem dziedzicznie obciążona.... rękodziełem.

Cieszę się, że znowu wraca do łask. Dla nas to była konieczność - uszyć, przerobić, zrobić na drutach czy szydełku. Mama umiała wszystko, więc zamiast siedzieć na Fejsie uczyłyśmy się rękodzieła... Tata był fryzjerem, coś w genach pozostało:

Tak wyglądały fryzurki wcześniej:

a tak teraz:

(peruki zmieniły również właścicielki)

Mój pierwszy samodzielnie wykonany wig:

(zdjęcie robocze)

Dziadek był szewcem, ale umarł jak miałam 4 latka,

byłby ze mnie dumny:

Szyłam nie tylko ciałka lalki (tu)

ale i sukienki lal:

i zdjęcia na życzenie:

tak wyglądała "baza" wcześniej:

w trakcie pracy:

Paskudnie pożółkłe cekiny i przyklejone perełki wymieniałm na nowe, tym razem wyszywane

Sukienka jakoś nie ma szczęścia,

miałą już dwie odsłony,

a ostatnia właścicielka ma nowy image,

ale o tym kiedy indziej...

Na razie ubrałam w kieckę Zębatkę,

ciekawe na jak długo...

Spróbuję też nowego makijażu lal,

dziś przyjeżdzają kredki.

Na razie umiem wymieniać rzęsy:

Miłego dnia!